Baud Schoenmaeckers werkt bij www.stichtingstadsgarage.nl. Regelmatig is hij te vinden in het West-Afrikaanse woestijnland Niger. Hij ontmoet er talloze mensen en werkt met veel van hun samen. Deze keer de 28 jarige Mounkaila Mossi, de lokale baas van PetitPouss.
We hebben een ‘nieuwe’ Rav 4 - spreek uit: ‘Raf-kát’. Echt nieuw is deze ‘oude dame’ uit 2000 niet, maar toch alweer drie jaar jonger dan de vorige. Volgens kenners de beste Toyota ooit gemaakt. De wagen brengt mij in elk geval door de meest zanderige wegen van Niamey, de hoofdstad van Niger. Hard nodig ook dit werkpaard want met PetitPouss moeten we overal kunnen komen. Om op zoveel mogelijk plekken onze missie uit te dragen – dat het onderwijs van de toekomst online onderwijs is. Iets dat voor ons in Nederland vanzelfsprekend is, maar in een land als Niger eerder uitzondering is.
Mounkaila Mossi zit naast me. Hij is mijn rechterhand en leidt de Fondation PetitPouss Niger, dochter van de Nederlandse stichting Second Wave Education Foundation. Ik ken hem sinds 2018 toen hij nog een veelbelovend student was. Inmiddels is hij een tweede master rijker (uitgereikt door de Togolese oud-voetballer Samuel Adebayor en zwaait hij de scepter over de Fondation. We werken nu ruim twee jaar samen - een genot.
“Monsieur Baud”, zegt hij. “Ik heb goed nieuws. Een paar maanden geleden kwam er een meisje naar ons toe. Aan haar hand had ze een jongetje van een jaar of vier. Ze zei: ‘Ik heb jullie een keer zien uitleggen wat PetitPouss is en ik vroeg me af of jullie mij zouden willen helpen’. Ik was verbaasd maar ze ging onverstoorbaar door. "Ik was 13 toen Abdoul werd geboren en ik moest van school. Mijn ouders wilden niets meer met me te maken hebben, ik had geen geld en ik wilde voor Abdoul zorgen. Maar nu ben ik bijna 18 en ik wil zo graag een diploma. Want alleen dan kan ik een echte baan vinden’. We waren er stil van en zijn gaan denken. Toen hebben we het project ‘Weerbare meisjes’ opgezet."
Mossi kijkt me veelbelovend aan. “En nu zijn we uitgenodigd door de Franse ambassade om er een pilot van te maken. De eerste 40 meisjes hebben zich gemeld en er is al een wachtlijst. Geweldig toch?” Zijn brede lach toont zijn glanzend witte tanden. Ik ga mee in zijn euforie. Een paar weken later staat het project beschreven en heeft de stichting een contract met de ambassade. “En voor de meisjes die geen diploma kunnen halen, gaan we kijken naar beroepsopleidingen. Daar kan jij ons vast wel bij helpen”, stoot hij me met een brede grijns aan.
Meer weten over PetitPouss en hoe het de meisjes vergaat? stuur een mailtje baud@stichtingstadsgarage.nl of kijk op www.secondwavefoundation.org.