Ikigai, HRLMtje 14
Onlangs zag ik de indrukwekkende documentaire The Man Who Wanted To See It All, over de Duitser Heinz Stücke die meer dan 50 jaar op zijn fiets de wereld over is gegaan. Pas op zijn oude dag kwam hij terug in zijn geboortedorp. Aan het einde van de docu vertelt een Japanse vriend van Stücke iets over Ikigai. Met dat Japanse woord probeert hij de enorme reislust van Stücke te verklaren.
Volgens de Japanse traditie heeft ieder van ons een reden van bestaan, een Ikigai. Als je jouw bestaansreden vindt en er ook naar leeft, zorgt dat voor levensgeluk. De Japanse man vertelde dat Stücke zijn Ikigai had gevonden in het al fietsend ontdekken van de wereld. Zoveel mogelijk landen ontdekken op zijn oude vertrouwde fiets, maakte Stücke zielsgelukkig. Hierdoor kon hij het ook met gemak 50 jaar lang volhouden.
Bij het horen van het thema van dit HRLMtje, ‘Dit ben ik’, moest ik uiteraard al snel denken aan mijn eigen ik. Ondanks de verschillende dingen die ik doe en de verschillende rollen die ik in dit leven heb, vind ik mezelf allereerst een muzikant. Van muziek maken en optreden word ik dan ook erg gelukkig. Na het zien van de docu, leerde ik dat muziek maken mijn Ikigai is.
Toen ik nog kind was en mensen mij vroegen wat ik later wilde worden, antwoordde ik steevast ‘kunstenaar’. Het laat zien dat ik eigenlijk al van jongs af aan wist wat mijn reden van bestaan was: kunst maken. Je zou dan zeggen dat het voor mij niet moeilijk is geweest om uiteindelijk dat te doen wat ik moest doen, maar dat ligt anders.
Omdat ik goed kon leren, kon ik als eerste uit de familie studeren aan de universiteit. Ik vond het een geweldig avontuur, maar op de universiteit word je geen kunstenaar. Afgestudeerd was ik officieel Communicatiewetenschapper, maar tegelijkertijd was ik, met het schrijven van muziek en het optreden in mijn vrije tijd, ook muzikant geworden. Pas na jaren op kantoor gewerkt te hebben, zag ik in dat ik gelukkiger zou worden als muziek op nummer één zou komen te staan.
Luister dus goed wat een kind antwoordt als je vraagt wat hij of zij later worden wil, want wellicht zit daarin al zijn of haar Ikigai verborgen. En herinner het kind er later nog eens aan als het dan misschien even een zoekende volwassene is geworden.
En oh ja, schrik niet als een kind zegt dat hij of zij later een fietsende wereldreiziger of, erger nog, een muzikant wil worden…
