Onlangs was HRLM’s enige echte Karbonkel, ofwel onze enige echte Warry voor al uw bezoekersvragen, wensen en discussies, de jubilaris.
Na 25 jaar van wel zeer trouwe dienst hebben we Warry een avondje in het zonnetje gezet. Heerlijk om te doen en tegen alle verwachtingen in vond Warry het nog leuk ook. En daar was het uiteindelijk allemaal om te doen. Wat mij het meest ontroerde aan dit jubileum was de tastbaarheid van de geschiedenis van Patronaat, de schouders waar wij op mogen staan en al die mensen die de newbies alleen nog maar in het archief tegengekomen zijn.
Ze kwamen in grote getalen: de founding fathers,
de vrijwilligers en de medewerkers die veelal het oude Patronaat nog meegemaakt hebben. Allen onderdeel van onze grote Patro-familie waar ik sinds een aantal jaar ook onderdeel van uit mag maken.
Er gaat niets boven mijn eigen echte lieve familietje, maar die van Patronaat komt behoorlijk dicht in de buurt. We werken met elkaar, zorgen voor elkaar, hebben lol met elkaar, maken ruzie met elkaar, maken het weer goed en gaan weer door. We vieren de successen en delen de smart. Leden verhuizen soms naar een ander bedrijf, maar blijven toch altijd lid van de familie en er komen ook regelmatig nieuwe bij.
De definitie van familie komt neer op een gedeeld verwantschap of gemeenschappelijke oorsprong, en die past maar al te goed bij Patronaat. Onze oorsprong is: de strijd voor erkenning van popmuziek en haar cultuur. Inmiddels vertaald tot onze missie: Een open en eigenzinnige popcultuur voor iedereen. Iets waar we met veel plezier en passie onze tijd en denkkracht aan besteden want, net als alles in het leven, gaat ook dit niet vanzelf. Zelfs niet na 40 jaar, en zelfs niet met zoveel gepassioneerde mensen.
Na bijna 40 jaar Patronaat is het een behoorlijk grote familie geworden, met leden door het hele land die niet zelden weggekaapt zijn door collega-podia.
Ik vind dat altijd maar lastig, niet omdat het niet goed zou zijn voor ze, of omdat ik het ze niet gun om de kans die voorbij komt te pakken. Ik hecht me nu eenmaal vaak aan mensen en afscheid nemen vind ik gewoon niet zo leuk. Partir c’est mourir un peu zoals de Fransen het zo mooi verwoorden. Gelukkig zijn familieleden, ook van werkplekken hiervoor,
regelmatig echte vrienden geworden. Ik volg van
velen op zijn minst het pad dat ze lopen.
En dan zijn er ook nog veel collega’s die heel
veel jaren bij Patronaat werken en hun sporen verdiend hebben. Die koesteren we en zetten
we bij jubilea graag even in de schijnwerpers.
Zoals we dus onlangs bij Warry mochten doen.
Wat een verhalen kwamen er naar boven en
wat een schat aan informatie en anekdotes die
Warry vanaf het podium op zijn eigen unieke onderkoelde, humoristische en vaak ook kwetsbare manier met ons deelde. Stuk voor stuk pareltjes
die bevestigen dat er echt helemaal niets mis is
met lang op eenzelfde plek werken, maar dat dit
juist heel waardevol kan zijn, voor alle partijen.
Niet voor niets schoten mij, tijdens het genieten van
al die Patro-mensen en verhalen, wijsheden en spreuken te binnen als: “Als je het verleden niet
kent, kun je het heden niet begrijpen en de
toekomst niet vormgeven” (Helmut Kohl) en
“Zij die de geschiedenis lezen maar niet begrijpen
zijn gedoemd deze te herhalen” (Harry Truman).
Beetje zware woorden misschien voor een
poppodium en bijbehorende familie, maar toch.
Weten waar we vandaan komen, waar we nu staan en waar we naartoe willen helpt echt in de dagelijkse praktijk en bij het vormen van een hechte familie.
Kom maar door dus met de jubilarissen, de verhalen en de nostalgie, wie wordt daar nu niet blij van.
Warry verheugt zich nu al op zijn 40-jarige jubileum
en wij ook: nog meer gezamenlijke historie en nog meer verhalen, heerlijk!