Soms…
… lijkt het wel een proeve waar we inzitten, een proeve van geduld. We wachten met zijn allen met smart op de lente, die af en toe door lijkt te breken tot er ineens hagel uit de lucht valt. De natuur leert ons; er moet soms gewacht worden. Het is vast niet voor niets dat de eerste bloemen die gaan bloeien sneeuwklokjes heten. Om ons eraan te herinneren dat er altijd iets voor kwam. De lente bestaat niet zonder dat het winter is geweest.
Geduld…
…is niet mijn grootste kwaliteit, hoewel ik de waarde ervan inzie. Vaak zie ik het eindpunt al zo scherp voor me, dat ik graag plannen maak, grote stappen zet, en actie onderneem. Dat geldt zowel voor werk als privé. Als er iets moet gebeuren werk ik hard en vraag ik veel van mezelf en de mensen om me heen. Omdat ik er dan zo erg in geloof dat het veel goeds gaat opleveren, voor veel mensen, voor de wereld.
Als…
…je je dan omringd met mensen die graag meedoen dan ineens is er veel geduld, als er bewogen wordt, dan mogen de stappen lang duren en kan ik een marathon aan. Maar soms als de hagel valt, lijkt het nooit lente te worden. Dat punt, dat is het punt waarop je vertrouwen moet houden. Op goede intenties, op waardes die we met zijn allen hoog houden, op expertise. In een tijd waarin we met zijn allen aan het herstellen zijn lijkt dat vertrouwen soms te wankelen, wat als het voor altijd blijft hagelen en sneeuwen.
Op…
…dat punt ontstaat er vaak chaos, onrust of griep. Altijd die griep die komt als het niet uitkomt. Want er moet zoveel. Afspraken, een column schrijven, voorbereidingen treffen, en premieres die gehaald moeten worden. Ik kreeg covid, en nog een keer, en die laatste keer die duurt lang. Zoals bij zoveel mensen duurt het lang om weer ‘de oude’ te worden.
Ondertussen…
…maken we plannen, denken we na over hoe de Schuur toekomstbestendig te maken, hoe de plek waar je geduld en vertrouwen kunt oefenen zich aan kan passen aan de tijd waar we in leven. Want als ik ergens vertrouwen in heb, dan is het het theater en de verbeeldingskracht. Zowel als acteur als als publiek is het een oefening in geduld en vertrouwen. Ik leer veel van de de makers en onze technische ploeg in ons huis die binnen elk maakproces het geduld moeten opbrengen tot alles op zijn plek valt en dat dat dan op dat ene moment samenvalt. Dat kwetsbare moment dat er nog niets is en je het met zijn allen even niet weet. Ik raad iedereen aan eens binnen te lopen, om mee te leren van dat ‘niet weten en toch doen en doorgaan’.
Als…
…het dan af is, is het voor het publiek een moment van een ervaring zonder afleiding van telefoon of anderen. Een moment met jezelf, je gevoel, en een verhaal dat niet van jou is. Waar je naar luistert en kijkt. Dat verhaal van die ander geeft vaak vertrouwen; ik ben niet alleen. Niet alleen in mijn verdriet, onmacht, ongeduld of blijdschap.
En…
…dan, vaak, komt daar toch het moment dat er een eigenwijze narcis de grond uitkomt. Die geel en trots weersomstandigheden trotseert waar ze niet voor is gemaakt en toch aankan. Laten we nog even wachten, geduldig zijn, naar een ander luisteren en dan vieren dat het lente is. Want het komt eraan, heb maar vertrouwen.
Als…
…ik beter ben, ga ik niet meteen naar een vergadering, maar stap ik eerst de repetitieruimte in, om te onthouden dat alles wel goed komt ook al is het nog niet af. Stap voor stap, met geduld.
Fotografie: Linda Llambias